Yaşardı bir
sahil kasabasında baba kız tek başına,
Gençti kız,
bilmezdi yalan duyguları,
Mavi deniz
gibi berraktı saftı,
Gururluydu baba,
kızı için yaşardı sadece.
Bir gün geldi
bir yabancı, bir dost misafiri,
Aşık oldu
genç kız,
Tatlı bir
deniz esintisi gibiydi yüreği
Çiçeklerin en
güzelinden,
Tatlı hayaller
kuruyordu, mutlu günler düşlüyordu sevgilinin kollarında,
Dünya gördüğü
kadardı, deniz gibi bilirdi herkesi,
Seversen, o da seni sever zannederdi.
Kendini bırakıverdi yabancının kollarına,
O deniz kokulu
kalbiyle beraber.
Gitme zamanı gelmişti
yabancının, yolculuk zamanıydı,
Gitti,
Ardına bile
bakmadan,
Bir çiçeği
koparıp attığını umursamadan gitti.
Yapayalnız kaldı
genç kız, karnındaki hatırayla,
Soluyordu kız günden güne,
Susuz havasız kalmış bir çiçek gibi soluyordu.
Geç fark etti baba,
Susuz havasız kalmış bir çiçek gibi soluyordu.
Geç fark etti baba,
Geç fark
etti.
Artık her şey
için çok geçti.
Dünya yıkılmıştı, kurdukları denizden dünya.
Anladı ki
baba,
Anladı ki,
artık deniz çağırıyordu,
Bir gece çıktı
büyük fırtına, deniz köpürmüştü,
Dalgalar dövüyordu
sahilleri.
Ayaklarının dibine kadar geliyordu sular,
Sanki 'Gelin' diyordu. 'Haydi gelin!'
Ayaklarının dibine kadar geliyordu sular,
Sanki 'Gelin' diyordu. 'Haydi gelin!'
Baba baktı
denize, baktı, baktı,
Döndü biricik
kızının yanına, eşinden tek hatırasına baktı,
Gözlerinden dökülüyordu
deniz,
Kızım’ dedi, ‘Bu
akşam yola çıkıyoruz’
‘Deniz bekler
bizi’
Kız kaderinin
çağırdığını biliyordu,
Gelmişti o
an.
‘Hazırım baba’
dedi ‘Hazırım.’
Deniz daha da
delirmişti gece olunca,
Yağmur ve
rüzgar bir kırbaç gibi vuruyordu yüzlerine.
Tatlı bir hüzün doluydu
genç kız,
Aşkının kollarına
gidiyordu,
Düşlerindeki gerçek
aşka,
Kandırılamayacaktı
bir daha,
Karanlık soğuk
bir düş kurmuyordu,
Hala sevdası capcanlıydı,
Bir taze kır
çiçeği gibi berraktı yüreği,
Pembe düşlere
daldı,
Bir sis
kapladı yüreğini, serin sessiz bir sis,
Daldı içine,
açtı kanatlarını, daldı,
İşte oradaydı
her şey,
Sadece huzur,
derin, tatlı bir huzur,
Kanatlandı ve
uçtu,
Kayboldu sonsuz
maviliklerde,
Kollarındaydı
sevdiğinin,
Hiç ayrılık
yoktu artık.
Birkaç gün
sonra sahile vuran tekne parçalarını gördü balıkçılar.
Baba ve kızından hiçbir iz yoktu.
Bedrettin DEMİRTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder