Bilemedim.
Büyük bir ağrı saplandı yüreğime,
Çıkmadı.
Bir mengene oldu hüznün,
Sıkıştırdı, ezdi beni,
Her gözyaşın boğdu,
Boğdu hep acı verdi bedenime.
Sen uyurken yazdım.
Uyudun, düşlerde kurumuş gözyaşların çarptı,
Çarptı birer taş gibi göğsüme.
Ben saçlarını okşardım oysa, bilmezdin,
Taa uzaklardan.
Dokundum, ördüm saçlarını birer birer.
Neylerdim ki sensiz bu güneşi,
Toprağı, havayı ve suyu.
Nefes neden alırım ki sen yoksan eğer.
İşte böyle sevdim seni,
Sensizliği ölüm bilerek.
Kurumuş bir toprakta yeşermezse fidan,
Ateşte büyümezse ağaç,
Atmosferini yitirince yaşamazsa dünya,
Ben de sensiz yaşayamazdım.
Beden ne işe yarar sevgili sarmazsa onu,
Ne işe yarar dil konuşmazsa seni,
Ben ne işe yararım sevemezsem seni.
İşte böyle yaralı meleğim,
Benim kanatlarımsın,
Seninle uçabilirim sadece.
Bedrettin DEMİRTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder