Sürekli bir kaçıştı hayatı,
Bilinmezdi çoğu zaman,
Sürekli olarak terk ettiğinden bir yerleri,
Olmazdı tanıklığı anlatacak kimse.
Bölük pörçüktü hikayeler,
Tamamlanamazdı hiçbir zaman.
Bir serüven değildi onunki,
Ardında hep bir hayalet dolaşır gibiydi.
Hep bekler, dururdu; gözler uzakları ararken,
Sanki bir şey çıkıp gelecek,
O an çözülecekti sır.
Arayış olabilirdi onun ki,
Binlerce yıldan beri aranan.
Düşünceler yapışmış gibiydi yakasına,
Konuşur dururlardı usanmadan.
Zaman onda kendini sınava çekmişti.
Bir gün sırtladı çantasını,
Öylece düştü yollara.
Çok zaman sonra anladım,
Anladım ama geç kalmıştım kendime.
Bedrettin
DEMİRTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder