Çıktım yüksek tepelere baktım ovaya,
Bir kalın ip boğdu yüreğimi boydan boya,
Kaydı gitti şehir ayağımın altından,
Çaresiz acılar belirdi bulutlar arasından.
Nasıl kıydın kendine daha yeni başlarken,
İpi nasıl doladın baharını yaşarken.
Aldılar bedenini parça parça ettiler,
Tahta bir tabutta toprağa gönderdiler.
Nasıl kıydın sevdiceğim, yüreğin yeşerirken,
Kırlarda çiçekler yeniden renklenirken.
Bütün canım aktı gitti ardından,
Bütün ruhum çekildi çaresiz feryadımdan.
Nasıl kıydın kendine daha el tutmamışken,
Sokaklarda şarkılar söylememişken.
Şimdi her yer kış oldu kar yağıyor durmadan,
Kederli yalnızlığım mezarda son bulmadan.
Nasıl kıydın kendine beraber gidecektik,
Belki bir gün kuş olup denizler geçecektik.
Bedrettin DEMİRTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder