AĞRI

Gözleriyle gelirdi bana yaşanmamış hasretimi anlatan,

Siyah gözlerinde yüzleşirdim hırpalanmış düşlerimle,

Ben onda bütün ertelenmiş hıçkırıklarımın farkına vardım.

Gözlerinden  akardı bütün ömrüm, beni gül kokulu sabahlara çağıran.

Buğulu camlara sığınmış çiy tanesi sevincinyle bakardım,

Yüreğimde demlenirdi leylak kokuları.

Onda fark ettim çarçur edilmiş hayallerimi.

Berrak mavi denizin beyaz köpüğüydü yüreği,

Sultan Süleyman bile  kıskanırdı  kalbe girecek o öksüzü,

Dünyanın bütün mısraları tükeniverirdi bir anda,

Bütün şiirler terk edilmiş çocuktu boğuk sis içinde.

Bir sevda büyütürdüm derin derin çağlayan,

Sıcak ekmeklerin buğusunda uyanmaktı aşk,

Bütün dağlardan toplanırdı nergisler koku olurdu,

Akar gelirdi bana, bense yitik bir alfabeydim artık okunamayan.

Buruk yas içinde olurdum, ölürdü tüm turnalarım.

Soğuk çöllerde hapsolurdu bedenim, haydut zamanlarda,

Çırpınır dururdum uçuruma düşmüş yavru kuşlar gibi.

Kapalı dururdu tüm yollar,bir ejderha başıydı hasret,

Kesilmiş, çiğnenmiş, yutulmuş olurdum bırakmazdı beni.

Karabasanlar kollardı uykularımı, dilsiz kalırdım çaresiz, kaskatı.

Ciğerimin her milimetresini zehire bandırıp attım,

Kestim  kıymık kıymık mavi buza batırdım yüreğimi,

Donmuş zamanlara hapsoldum memelerin değmediği.

Yersiz yurtsuz uğultular ağıt yakar beynimde,

Ben dağlanırım her gün, damıtılmış acı olurum.

     Bedrettin DEMİRTAŞ