ZAMAN

Günler giydirir matematiğini zehirli dikenler gibi,,

Omuzlatır bana tabutumu,dibe vurmuş umutlarım,

Sorduğum bütün adresler kara pancur.

Bir balıkçının elinde gibi yüzgeçlerle soluyorum havayı,

Çırpındıkça daha bir şevkle izliyor beni zaman.

Oysa kendi bitkilerim vardı her mevsim yeşeren,

Mor sümbüllerim vardı çiseleyen kederlerimle sulanan.

Hayatın bütün kaçak avcıları düşmüştür peşime,

Saklanmaktayım fingirdek kızların çeyiz sandığında.

Paslanmış ömrümü aşındırıyor erozyon,

Kendi şehrinde saf tutturmakta hatıralar.

Gezinen hayaletlere dönüşürken rüzgar,

Her dönemeçte uzatmakta bana ateşten dilini.

Dört yanım amansız kül denizi,

Yüklenmişim büyük yangınlardan arta kalanları.

Gömüyorum çürümüş ruhların ucuz bedenlerini,

Nafile çabayla kurtulmak için tarihin kelepçesinden.

Bütün önsezilerim vahşete terk ediyor beni,

Fosil kazılarından lekesiz çıkmamam için.

Hain gurbet ilmek ilmek örmekteyken yollarını,

Bütün ibreler göstermekte mühürlenmiş uykuları.

Oysa meleklerimiz vardı bizim yanımızdan ayrılmayan,

Katran acısı karanlıklardan sabaha ulaştıran.

 Bedrettin DEMİRTAŞ