İmkansız aşk dedikleri,
Aşkların en yakıcısı, unutulmazıdır.
Yüreğe düştü mü ateş bir kere,
Anlamı kalmaz doğru, yanlış demenin,
Her şey için çok geçtir artık,
Dolduramaz yüreği
yardan başka hiçbir şey.
En başa döner hayat,
Yeni doğmuş gibi olursun,
Gözün gördüğü tek insandır,
Düşüncelerin, hayallerin buluştuğu yer.
Ne kadar kaçmaya çalışsan boştur,
Yakalamıştır bir kere,
Koparılıp atılamayandır.
Kendini unutturandır, unutamazken onu.
Geriye dönüş yoktur yarin kollarından başka.
Dil suskundur, dudaklar kilitli,
Saklıdır kalpte, söylenemez kimseye,
Derin bir yürek sızısı olur,
Benlikteki ‘sen’dir vazgeçilemeyen.
En kötüsü de dokunmak başkasına,
Ölümün en karanlık noktasıdır,
Olursun baştan aşağıya kirlenmiş gibi,
Ümitsiz alın yazıya dönüşür hayat,
Ağır bir azap olur onsuz uyandığın her sabah.
Onu ararsın bir bütün,
İmkansız denilen aşkını.
Çoğu zaman en büyük armağan gelir ölüm,
Bırakamazsın imkansız olsa da sevdanı.
Bırakmak zor gelir onu yapayalnız,
Çekilirsin her saniye ona doğru.
Aşkların en masumu, en büyüğüdür,
En suskunu, en anlatılamayanıdır.
Ne olursa olsun adı,
İsterse eğer seven kalpler,
İmkansız olamaz hiçbir sevda.
Bedrettin DEMİRTAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder